Kościół i klasztor OO Kapucynów położony jest po prawej stronie głównej drogi, na wschód od centrum miasta. Fundatorem konwentu był wojewoda wołyński, Michał Potocki. Klasztor zbudowano w latach 1739 - 41, zaś świątynia p.w. św. Antoniego została wzniesiona w latach 1741 - 1756. Całość zaprojektował architekt Jan de Oppitz, sprowadzony ze Lwowa. Dokument konsekracji kościoła pochodzi z 28 września 1766 roku. Ledwie fundacja zdołała okrzepnąć, nastały czasy austriackiej okupacji. Znany z antykościelnej polityki cesarz Józef II w ciągu kilku lat skasował w Austrii 700 klasztorów. Sędziszowski konwent uniknął kasaty, ponieważ w promieniu 30 kilometrów nie było innego. Zamknięto jednak nowicjat, zabroniono prowadzenia studiów teologicznych, zaś w klasztorze umieszczono żołnierzy. Wielu braci z sędziszowskiego klasztoru dało przykład postaw patriotycznych w latach walki o niepodległość kraju. Ojciec Lucjusz w 1768 r. wstąpił do konfederacji barskiej w charakterze kapelana, ojciec Kosma Lenczowski w ten sam sposób służył legionistom w czasie pierwszej wojny światowej. Szczególnie należy podkreślić bohaterstwo ojca Rudolfa Jakubka, który dobrowolnie wyjechał na roboty do Niemiec, w czasie drugiej wojny światowej, by tam wspierać duchowo polskich robotników przymusowych.
Kościół, otoczony budynkami klasztornymi, ukazuje jedynie północną, wejściową fasadę. Jest to budowla, składająca się z szerokiej i krótkiej nawy, prezbiterium oraz niskich, prostokątnych kaplic po bokach. Wejście do kościoła zdobi skromny, kamienny portal, zwieńczony trójkątnym szczytem. W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz, przedstawiający św. Antoniego Padewskiego, namalowany przez Szymona Czechowicza w latach 1762 - 65, przeniesiony z kościoła kapucynów w Olesku. Poniżej, nad tabernakulum, widnieje malowany na desce obraz Matki Boskiej Częstochowskiej z XVII w., przekazany do kościoła przez fundatora, Michała Potockiego. Jak mówi tradycja, jest to obraz obozowy wojewody. Wśród wiernych cieszy się on opinią słynącego łaskami. Spośród innych elementów wystroju świątyni, warto wymienić rokokowy krucyfiks z trzeciej ćwierci XVIII w., cudowny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, tzw. „Śnieżnej”, zapewne z XVII w., pochodzący z kościoła kapucynów w Kutkorzu czy pięć kropielnic z czarnego marmuru z połowy XVIII w. 5 marca 2003 r. w kościele umieszczono krzyż, przywieziony ze zrujnowanego klasztoru kapucyńskiego z Kutkorza.
